İnsan-Hayvan İletişimini Konu Alan Bir Hikaye

“Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.” sözü ile ilgili hikaye

YAVRU KÖPEK

Beril ve ailesi bir apartmanın üçüncü katında oturuyordu. Bir gün ders çalışırken bir köpeğin çığlıklarını duydu. Camdan dışarı baktığında birkaç çocuğun yavru bir köpeği korkutmaya çalıştığını gördü. Yavru köpek havlayıp ağlıyor, kaçmaya çalışıyordu.

Beril hemen aşağı indi. Çocuklara kızdı ve onları evlerine gönderdi. Yavru köpeğe evden getirdiği suyu verdi. Köpek sakinleşince başını okşadı ve kucağına alıp eve götürdü. Annesi ve babası ertesi gün köpeği veteriner hekime götürdüler. Beril okuldan geldiğinde yavru köpeği temiz ve huzurlu buldu. Ona mamasını verdi ve oyunlar oynadı. Akşam üzeri onu bahçede gezdirdi. Yavru köpek çok mutluydu ancak çocukların onu korkuttuğu yere yaklaşınca yine havlamaya başladı. Beril hemen başını okşadı ve onu sakinleştirdi.

Beril sınavdan kötü not aldığı bir gün eve ağlayarak geldi. O zaman yavru köpek koşarak ona sarıldı. Beril buna inanamadı, çünkü ilk kez böyle yaptığını görüyordu. Daha sonra köpekcik küçük bir topu Beril’in eline koydu. Onunla oynamak istiyordu. Beril’in ağlaması hemen sona erdi ve köpekle oynamaya başladı. Belli ki Beril’in köpeği mutlu ettiği gibi köpek de onu mutlu ediyordu. Bundan sonra hep en iyi dost oldular.